Πολλές φορές, όταν σκέφτομαι κάποιες λέξεις, έρχεται στο νου μου μια εικόνα, οπτικοποιείται η λέξη. Έτσι αυτό εδώ το τοπίο, αυτή η σημερινή μέρα είναι η εικόνα που θα μπορούσε να συνοδεύει στο λεξικό του μυαλού μου, το λήμμα της πόλης μου.
Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος και υπάρχει μια μουντή ατμόσφαιρα. Οι δρόμοι είναι βρεγμένοι και βρέχει αραιά και λιγοστά, ίσα-ίσα που να διατηρείται αυτή η υγρασία και να μη στεγνώνει η άσφαλτος.
Ένα ανεπαίσθητο αεράκι κουνάει χαλαρά τα κλαδιά των δέντρων και σε ξυπνάει όπως αγγίζει το πρόσωπό σου πρωί-πρωί.
Η πόλη είναι ήσυχη και οι ρυθμοί αργοί. Σε πλημμυρίζει μια τρυφερότητα και σε παρασύρει σε βραδύτητα.
Ο Μίλαν Κούντερα λέει στο ομότιτλο βιβλίο του για τη 'βραδύτητα', πως είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης ενώ η ταχύτητα ο ρυθμός της λησμονιάς και της στέρησης από το αίσθημα της ικανοποίησης.
Εδώ, τέτοιες μέρες σαν σήμερα το αισθάνεσαι αυτό. Νοιώθεις ότι "ζεις" αυτή τη στιγμή που κοιτάς αυτό το τοπίο και σε γεμίζει αυτή η εικόνα ευχαρίστηση και ζωντάνια. Και μια γλυκιά μελαγχολία.
Μια κούπα με ζεστή σοκολάτα στα χέρια και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου να τραγουδάει τον Τειρεσία.
Καλή μέρα!
* * * * * * * *
Για τη Λυδία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου