Ταξίδια έκανα πολλά.
Πήγα σε μακρινά μέρη.
Ταξίδεψα με τρένο, με αεροπλάνο, με αυτοκίνητο. Με καράβι!
Τα πιο δύσκολα είναι με καράβι...
Όχι, όχι δε φοβάμαι μη ναυαγήσω.
Είναι που είσαι τόσο κοντά στη θάλασσα, αλλά δεν την αγγίζεις.
Είναι σαν ένα μαρτύριο, να είσαι εκεί, μέσα της αλλά να μη μπορείς να την έχεις.
Μα έτσι κι αλλιώς ποτέ δε θα την έχεις τη θάλασσα, η θάλασσα δεν ανήκει σε κανέναν.
Τα πιο όμορφα είναι με το αεροπλάνο.
Βλέπεις εικόνες που δε θα μπορούσες να δεις αλλιώς.
Βλέπεις τον ήλιο μέσα στα σύννεφα κι είσαι έτοιμος να αγγίξεις, να τον πιάσεις.
Βλέπεις τους τόπους όπως στο χάρτη που έχεις στρώσει στο πάτωμα του δωματίου σου.
Οι δρόμοι είναι μια λεπτή γραμμή.
Τα βράδια που είναι φωτισμένοι είναι λεπτές φωτεινές γραμμές.
Τα βράδια τα φώτα είναι τόσα πολλά και τόσο μικρά και μακρινά.
Είναι σαν να κοιτάς τον ουρανό!
Απίστευτο ε;
Είσαι στον ουρανό και η γη μοιάζει γεμάτη αστέρια!
Το τρένο δεν μπόρεσα να το αγαπήσω.
Δε μου αρέσει να ταξιδεύω με τρένο.
Όμως το καλύτερο είναι να ταξιδεύω οδηγώντας.
Αυτά τα ταξίδια μου αρέσουν πιο πολύ απ' όλα.
Να ορίζω εγώ την πορεία, το δρόμο, τη στάση, τη στροφή, τον προορισμό.
Μη με ρωτάς παραπάνω γι΄αυτό.
Είναι η ανάγκη μου αυτή.
Να φεύγω.
***********
Για τον Γιώ
Μικρή Πατρίδα
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
