Βιβλία, Βιβλίααα...

-Θέλω να αγοράσω ένα βιβλίο.

-Τι βιβλίο;

-Χρειάζομαι ένα λεξικό. Αλλά θα κοιτάξω γενικώς. μμμμ... μου αρέσει να ψάχνω με τις ώρες στο βιβλιοπωλείο ...

-Τι να το κάνεις το βιβλίο; Να, μπες στο ίντερνετ και γράψε γουγουγου-τελεία-κάτι-παύλα-κάτι άλλο-τελεία-κομ και θα βρεις τα πάντα.

-Μα... θέλω το βιβλίο. Μου αρέσει το βιβλίο. Μου αρέσει να φυλλογυρίζω τις σελίδες του, να μυρίζω το χαρτί, να βλέπω και να αγγίζω τα γράμματα. Είναι ... χειροπιαστό! Και είναι γεμάτο με αφιερώσεις, σημειώσεις, αναμνήσεις στο εσώφυλλο ή στην τελευταία σελίδα (τουλάχιστον έτσι είναι τα δικά μου).


Δε θα ξεχάσω την εποχή που με φίλες ανταλλάσσαμε βιβλία και σημειώναμε η καθεμιά τις φράσεις και τις παραγράφους που μας άρεσαν. Κι όταν μετά, επέστρεφε η καθεμιά το βιβλίο πίσω, ήταν γεμάτο από τις υπογραμμίσεις και τις σημειώσεις της άλλης. Κι ήταν τόσο ωραίο να βλέπεις τι άγγιξε από αυτό το κείμενο τον άνθρωπο που γνωρίζεις. Κι ήταν τόσο όμορφο να βλέπεις πως κάποια σημεία ήταν κοινά υπογραμμισμένα από το στυλό σου κι από το -διαφορετικού χρώματος- στυλό της φίλης σου.

Το "Αποσπάσματα Ερωτικού Λόγου" του Ρολάν Μπαρτ είναι από τα πιο ποικιλο- υπογραμμισμένα (και όχι άδικα).

Και δε γίνεται να μη σημειώσεις στο βιβλίο με τα 100 Ερωτικά Σονέτα του Πάμπλο Νερούδα. Η Αλέκα δίπλα από κάθε τίτλο σημείωνε κι ένα σχόλιο: Υπέροχο! Φανταστικό! ή ένα απλό τσεκάρισμα (εγκρίνεται), για εκείνα που απλά της άρεσαν.


Άσε τι έγινε με το ¨Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο" της Μάρως Βαμβουνάκη... Το διαβάζαμε μαζί με τη Μαρία. Ήταν η εποχή που ψάχναμε κι οι δύο απεγνωσμένα τον έρωτα και στο παρελθόν και στο μέλλον, αλλά -τι κρίμα, όχι στο -τότε- παρόν. Μας είχε ενθουσιάσει τόσο το πάθος της ηρωίδας του βιβλίου και είχαμε ταυτιστεί τόσο πολύ μαζί της, που καταργήσαμε τα ονόματά μας κι ακόμα -πόσα, 10 χρόνια μετά;- αποκαλούμε και συστήνουμε η μια την άλλη 'Μέλα'.

- Τι έλεγα λοιπόν; Α, ναι.

Πάω να αγοράσω ένα βιβλίο.


* * * * * * * * * * * *

Για σένα Μέλα μου