Αλάνθαστο το ένστικτο!

Relativity M.C. Escher

Καμιά φορά, όταν προσπαθώ κάτι να βάλω «στο κουτί», να το μεθοδεύσω, να τραβήξω γραμμές να χαράξω  την πορεία του και να βάλω τάξη στα πράγματα, τη στιγμή εκείνη λες και πατάω το κουμπί [pause] στο μυαλό μου και καταγράφω τη στιγμή.

Γιατί το ξέρω: δεν θα γίνει! Δεν είναι να γίνει!ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ!

Αλάνθαστο το ένστικτο.

Η φυσική ροή των πραγμάτων.

Τα ταξίδια στο πριν και στο μετά.

Εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Κι είναι φορές που ακόμα κι όταν προσπαθώ με τη λογική να ελέγξω κάτι που θεωρητικά είναι ελέγξιμο, την ίδια στιγμή που το προσπαθώ, ξέρω μέσα μου ότι δεν θα γίνει. Το αισθάνομαι.

Δε μιλάω γενικά. Μη νομίσεις πως είμαι κανένα μέντιουμ ή κάτι τέτοιο. Όχι, δε μιλάω για το «πάντα».

Μιλάω για εκείνες τις φορές που η διαίσθηση είναι τόσο δυνατή που ξεπερνάει τη λογική σου και είναι μια γνώση κλειδωμένη μέσα σου που όσο κι αν την φιμώσεις, όσο κι αν την υποτιμήσεις, ξέρεις ότι είναι απόλυτη.

Γιατί έτσι είναι.

*********

Για τον Γιώ

σβησμένη γραφή

Ήθελα να σου πω πως άλλαξαν τα πράγματα.

Πως άλλαξα τη ζωή μου…

Πως ήρθα στο νησί που αγαπώ, στη θάλασσα…

Στη θάλασσα που λέει πάντα «όχι». Θυμάσαι;

Τι θυμάσαι άραγε;

Εγώ θυμάμαι τα πάντα.

Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό από τη ζωή μου.

Κάθε τι που με ενέπνευσε και με ενθουσίασε.

Κάθε τι που με πλήγωσε και με απογοήτευσε.

Τα ταξίδια στα νησιά.

Τα παιχνίδια με τις λέξεις.

Τα βράδια κάτω από τα’ αστέρια περιμένοντας τη βροχή των αστεριών.

Τις νύχτες που έκλαιγα για τα λάθη μου, για τα λάθη των άλλων.

Τα λόγια και τα βλέμματα για όσα δεν ήξερα ή για όσα δεν ήθελα να ξέρω.

Τα όμορφα μάτια.

Τα όμορφα χέρια.

Τα φιλιά.

Η θάλασσα τα παίρνει όλα αυτά μαζί της.

Και με κάθε κύμα, τα φέρνει πάλι πίσω.

Πώς να ξεχάσεις τη ζωή σου;

Πώς να την αφήσεις πίσω;

Όλα εδώ είναι.

Πάντα.

Μαζί με τα βιβλία, με τα ρούχα, με τις φωτογραφίες, έφερα κι αυτά μαζί.

Τις αναμνήσεις.

Τη ζωή μου.

Και μαζί μ’ αυτά, φτιάχνω -πάνω σ’ αυτά- την καινούρια μου ζωή.

Πόσο καινούρια μπορεί να’ ναι;