Πού' σαι Θανάση;

Καμιά φορά λοιπόν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι ... ακριβώς έτσι: Θανάσης! Δηλαδή, άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου, κι όχι απλά περνούν, αλλά την αναστατώνουν, τη σαρώνουν, γίνονται κομμάτι της (και κομμάτι σου) και μετά... απλώς, εξαφανίζονται (Θανάσης, δηλαδή!).
Κι εσύ, κάθε φορά που τους αναζητάς και τους ξαναφέρνεις στο μυαλό σου, απορείς και αναπολείς "Πού' σαι Θανάση;"
Κάποια στιγμή είχα έναν 'όντως' Θανάση, φίλο καλό και συνάδελφο άριστο που δεθήκαμε και χαθήκαμε πολύ. Κι όταν τον αναζητούσα και συζητούσα στις παρέες για το πως χαθήκαμε έτσι, δίχως λόγο, μου' λέγαν οι κοινοί γνωστοί μας: "έτσι είναι ο Θανάσης"!
Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, αισθάνομαι λες και όλοι μας - μα όλοι μας- να έχουμε γίνει Θανάσηδες.
Δε μπορούμε να βρεθούμε, δε προλαβαίνουμε καν να τηλεφωνηθούμε, μάλλον αδιαφορούμε. Λέμε πως ο λόγος που χαθήκαμε είναι τα παιδιά, οι υποχρεώσεις, η δουλειά αλλά η αλήθεια είναι πως αδιαφορούμε ο ένας για τον άλλον, παραμελούμε ο ένας τον άλλον, θεωρούμε δεδομένο ο ένας τον άλλον και καταλήγουμε ή ο ένας ή ο άλλος, αλλά όχι μαζί.
Θέλω λοιπόν να ξαναπάρω πίσω το όνομά μου!
Θέλω να ξαναφέρω πίσω τους φίλους μου, θέλω να ξαναζήσω μαζί τους τη ζωή μου και να μοιράζομαι το χρόνο μου μαζί τους. Να μη βρίσκω πια δικαιολογίες που δεν παίρνω τηλέφωνο, που δεν περνάω να τους δω, που δεν μοιράζομαι πια τα μικρά και καθημερινά μαζί τους. Κι αρχίζω σήμερα!

* * * * * * * * * * *
Για το Θανάση...