Μου λες πως τέλειωσαν τα καλοκαίρια κι οι λιακάδες κι η ανεμελιά.
Το παγωτό της μηχανής, τα κάστρα στην άμμο και οι βουτιές στη θάλασσα.
Μου λες πως ο χειμώνας θα έρθει βαρύς, θα πρέπει να φορέσουμε κι άλλο παλτό, -πάνω απ' το παλτό.
Πως τα βράδυα θα είναι κρύα και σκοτεινά, κι οι αγκαλιές κρύες και μακρινές.
Μη μου λες...
Πες μου για το φεγγάρι το ολοστρόγγυλο που βγήκε χθες βράδυ κατακίτρινο και χόρευε όλη νύχτα στον ουρανό.
Πες μου για τη θάλασσα τη ζεστή που μου ψιθυρίζει σαν τρυφερός εραστής, όταν ξαπλώνω στην άμμο.
Για τα σύννεφα που φτιάχνουν εικόνες και μεταμορφώνονται για να φτιάξουν καινούριες πάλι.
Για τα απογεύματα στην πλατεία με καφεδάκι, με παγωτό και καραγκιόζη, ως αργά, όσο αντέχεις, κι όσο αντέχω...
Για την αγκαλιά το βράδυ, την τρυφερή, τη σιωπηλή, που με ξεκουράζει και με γεμίζει δύναμη.
Πες μου πως ο χειμώνας είναι μακριά.
Άσε με να χαρώ αυτό το καλοκαίρι.
Μην αποθαρρύνεσαι και μη με αποθαρρύνεις.
Είμαστε μαζί, είμαστε εδώ, είναι ακόμα ζωντανό το καλοκαίρι.
Είμαστε ακόμα ζωντανοί εμείς οι δυό.
Αγάπα με και όταν έρθει ο χειμώνας θα είναι ζεστός.
Θα τον κρατήσει ζεστό η ανάμνηση αυτού του καλοκαιριού.
Θα τον αντέξουμε με δεύτερο παλτό ο ένας την αγκαλιά του άλλου.
Κράτα κάθε ανάσα αυτού του καλοκαιριού να μας ζεστάνει τότε.
Μάζεψε κάθε ηλιαχτίδα αυτών των ημερών, να έχουμε φως τότε.
Κράτα τις εικόνες απ' τα σύννεφα τα άσπρα στο γαλάζιο ουρανό, να βλέπουμε αυτά τότε.
Αφουγκράσου τον ψίθυρο της θάλλασας.
Θά' ναι το τραγούδι που θα ακούμε τότε...
*********
Για μένα
