Ναι. Το κορίτσι που σκέφτεται. Το κορίτσι που γράφει. Το κορίτσι που διαβάζει.
Όμορφα είναι αυτά τα κορίτσια, όπως μου έγραψες. Όμορφα και γλυκά.
Αυτά τα κορίτσια που πονάνε κι αντί να κλαίνε, διαβάζουν ένα Κούντερα και το φιλοσοφούν.
Όμορφα...
Περπατάνε μέσα στη βροχή και σκέφτονται ποίηση και ταξίδια.
Αγαπάνε με πάθος και ονειροπολούν.
Ακούνε τραγούδια της Τζόνι Μίτσελ και πίνουνε κρασί.
Ονειρεύονται να ταξιδέψουν για να πάνε σε ροκ συναυλίες μαζί με τα παιδιά τους.
Γελάνε και παρηγορούνται μαζί, γιατί ένας μόνο δε φτάνει -ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο.
Τι ωραία τα φέρνει η ζωή και μπλέκουν οι ζωές μας.
Τι κρίμα που δε μπορούμε πια να είμαστε η μια δίπλα στην άλλη.
Μπορούμε όμως να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε μαζί - από μακριά.
Γι΄αυτό γράφω.
* * * * * * * * * *
Για την Ανδριάνα
Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011
Πειραγμένα τραγούδια
"16 πειραγμένα τραγούδια του Βαγγέλη Γερμανού"!
Αγόρασα αυτό το δίσκο μόλις βγήκε.
Η φωτογραφία του Βαγγέλη Γερμανού ένα όνειρο - τι όμορφος!
Όμορφος άνθρωπος, όμορφος άντρας!
(Στο λιτό site http://www.vagelisgermanos.gr/ το βιογραφικό του είναι ένα γλυκό ποίημα.
Αξίζει να το διαβάσεις.)
Οι επανεκτελέσεις - διασκευές μια ευχάριστη έκπληξη.
Τα τραγούδια όλα αγαπημένα και τρυφερά.
Μέσα σ΄όλα, αυτό εδώ το ξεχώρισα:
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Στίχοι - μουσική - πρώτη εκτέλεση: Βαγγέλης Γερμανός.
Στο δίσκο είναι διασκευασμένο από τον Μανώλη Φάμελο και τους ποδηλάτες.
Πήρα το γράμμα σου χθες βράδυ
μέσα στ' αμάξι, το διάβασα στα πεταχτά
κι ήρθες ακτίνα στο σκοτάδι
με τα τρελά σου, γιαπωνέζικα φιλιά.
Πήρα τη γεύση σου χθες βράδυ
την μυρωδιά σου, που πότισε το γκρι χαρτί
και έγινε το χαρτί καράβι
κι η μυρωδιά σου, τ' ανοιγμένο του πανί.
Βγαίνω περίπατο στα φώτα
σε κάποιου φίλου, το σπίτι τρέχω να κρυφτώ
δεν είναι τίποτα σαν πρώτα
ήρθε ένας μάγος κι άλλαξε το σκηνικό.
Κάπνισα ατέλειωτα τσιγάρα
πάνω στο τζάμι, που θαμπώνει ο καπνός
κάτι παράξενα σινιάλα
και το όνομά σου, ζωγραφίζει ένα φως.
* * * * * * * * * * *
Για τη Χ. και τον Β.
Αγόρασα αυτό το δίσκο μόλις βγήκε.
Η φωτογραφία του Βαγγέλη Γερμανού ένα όνειρο - τι όμορφος!
Όμορφος άνθρωπος, όμορφος άντρας!
(Στο λιτό site http://www.vagelisgermanos.gr/ το βιογραφικό του είναι ένα γλυκό ποίημα.
Αξίζει να το διαβάσεις.)
Οι επανεκτελέσεις - διασκευές μια ευχάριστη έκπληξη.
Τα τραγούδια όλα αγαπημένα και τρυφερά.
Μέσα σ΄όλα, αυτό εδώ το ξεχώρισα:
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Στίχοι - μουσική - πρώτη εκτέλεση: Βαγγέλης Γερμανός.
Στο δίσκο είναι διασκευασμένο από τον Μανώλη Φάμελο και τους ποδηλάτες.
Πήρα το γράμμα σου χθες βράδυ
μέσα στ' αμάξι, το διάβασα στα πεταχτά
κι ήρθες ακτίνα στο σκοτάδι
με τα τρελά σου, γιαπωνέζικα φιλιά.
Πήρα τη γεύση σου χθες βράδυ
την μυρωδιά σου, που πότισε το γκρι χαρτί
και έγινε το χαρτί καράβι
κι η μυρωδιά σου, τ' ανοιγμένο του πανί.
Βγαίνω περίπατο στα φώτα
σε κάποιου φίλου, το σπίτι τρέχω να κρυφτώ
δεν είναι τίποτα σαν πρώτα
ήρθε ένας μάγος κι άλλαξε το σκηνικό.
Κάπνισα ατέλειωτα τσιγάρα
πάνω στο τζάμι, που θαμπώνει ο καπνός
κάτι παράξενα σινιάλα
και το όνομά σου, ζωγραφίζει ένα φως.
* * * * * * * * * * *
Για τη Χ. και τον Β.
Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
Τι να σου χαρίσω;
Τι να σου χαρίσω που να σου δείξει όλη μου την αγάπη;
Τι να σου χαρίσω για τα τόσα χρόνια, τις ώρες, τις στιγμές που μου χάρισες τόσα χαμόγελα και τόση φιλία απλόχερα;
Από μικρά παιδιά είμαστε φίλες, σαν αδερφές, από τότε που καπνίζαμε στα κρυφά παρέα και μου κρατούσες το βιβλίο για να σου πω την ιστορία.
Από τότε που παίζαμε στο στενό μέχρι τότε που περνάγαμε τα Σαββατοκύριακα στο Πολύγωνο με βιντεοκασέτες και παγωτό.
Πάντα με την ομορφιά στην ψυχή σου και το χαμόγελο στο στόμα σου.
Ησουν κοντά μου και ήμουν κοντά σου σε δύσκολες, σε όμορφες και σε τρελές στιγμές!
Κι όταν αποφάσισα να γυρίσω πίσω χαιρόμουν γιατί θα είμαστε και πάλι κοντά, δίπλα-δίπλα...
Θέλω να σου πω πόσο χαίρομαι που είμαστε πάλι μαζί.
Θέλω να σου πω να μείνεις όπως είσαι - όπως ήσουν πάντα!
Θέλω να σου πω πως μ' αρέσει να σε βλέπω να μεγαλώνεις!
Θέλω να σου πως σε θαυμάζω γι' αυτό που είσαι και για τη δύναμη που έχεις.
Θέλω να σου πω πως σ΄αγαπάω πολύ!
Αυτό είναι το δώρο μου.
* * * * * * * *
Για την Αλέκα
Τι να σου χαρίσω για τα τόσα χρόνια, τις ώρες, τις στιγμές που μου χάρισες τόσα χαμόγελα και τόση φιλία απλόχερα;
Από μικρά παιδιά είμαστε φίλες, σαν αδερφές, από τότε που καπνίζαμε στα κρυφά παρέα και μου κρατούσες το βιβλίο για να σου πω την ιστορία.
Από τότε που παίζαμε στο στενό μέχρι τότε που περνάγαμε τα Σαββατοκύριακα στο Πολύγωνο με βιντεοκασέτες και παγωτό.
Πάντα με την ομορφιά στην ψυχή σου και το χαμόγελο στο στόμα σου.
Ησουν κοντά μου και ήμουν κοντά σου σε δύσκολες, σε όμορφες και σε τρελές στιγμές!
Κι όταν αποφάσισα να γυρίσω πίσω χαιρόμουν γιατί θα είμαστε και πάλι κοντά, δίπλα-δίπλα...
Θέλω να σου πω πόσο χαίρομαι που είμαστε πάλι μαζί.
Θέλω να σου πω να μείνεις όπως είσαι - όπως ήσουν πάντα!
Θέλω να σου πω πως μ' αρέσει να σε βλέπω να μεγαλώνεις!
Θέλω να σου πως σε θαυμάζω γι' αυτό που είσαι και για τη δύναμη που έχεις.
Θέλω να σου πω πως σ΄αγαπάω πολύ!
Αυτό είναι το δώρο μου.
* * * * * * * *
Για την Αλέκα
Τρίτη 15 Μαρτίου 2011
Τί να θυμηθώ...
Μη πετάει φτερό στο πέλαγο
και μαντάτο απ΄την Αθήνα.
΄Τι να θυμηθώ, απ' τα μάτια σου
που' χω να τα δω ένα μήνα...
Στ' άγρια σοκάκια της ψυχής
ψάχνω, μα δε σ΄ανταμώνω.
Α! να κοιμηθώ, να σ' ονειρευτώ
που με ξέχασες και λιώνω.
Ούτε που σαλεύει το νερό.
Ούτε που μιλούν οι γλάροι.
Μού άργησες πολύ,
πες μου πως θα' ρθεις
πριν να σβήσουνε οι φάροι...
Μουσική-Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
*
Τραγούδι: Απόστολος Ρίζος
Σάββατο 12 Μαρτίου 2011
Οι στιγμές
Μέσα στο μυαλό μας και στην ψυχή μας τελικά υπάρχει πάντα ένα κουτί,ένα κουτάκι -πιο μικρό ή πιο μεγάλο δεν έχει σημασία - που αποθηκεύουμε τη βασική τροφή τους, την ουσία: στιγμές!
Στιγμές όμορφες, στιγμές δυνατές, γεμάτες ένταση, πάθος, θλίψη, αγάπη, απελπισία, χαρά.
Το πρώτο μας φιλί, η πιο πικρή απογοήτευση, το πιο μεγάλο λάθος, το πιο μεγάλο πάθος, το πιο λάθος πάθος. Η πρώτη εξομολόγηση, η μεγαλύτερη χαρά, η πιο σκληρή απόρριψη, η πιο γλυκιά γεύση. Η λατρεμένη μορφή, η πιο όμορφη ευωδιά, το απέραντο κενό, η απόλυτη ελευθερία, το μεγαλύτερο ψέμα, το κρυφό μυστικό.
Τις ώρες της μοναξιάς, τις ώρες της ευτυχίας ή της απελπισίας ανοίγεις αυτό το κουτί και βυθίζεσαι στο παρελθόν και στη μαγεία του. Ξεπερνάς το χρόνο και το χώρο και γυρνάς εκεί, εκεί που διαλέγεις.
Στην άβυσσο ή στον ουρανό, σε ένα σοκάκι ή σε μια παραλία με τον αέρα να σου ανακατεύει τα μαλλιά, σ' ένα παγκάκι κλαμμένη ή σε μια θερμή αγκαλιά κλεισμένη.
Με άλλα πρόσωπα, σε άλλο χρόνο, σ' εκείνη τη στιγμή.
Ζεις και ξαναζείς όσο θες και όποτε θες αυτή τη στιγμή. Το δωμάτιο μεταμορφώνεται σε μια πλατεία, σε ένα ανθοπωλείο, σε ένα καφέ. Το σκηνικό στήνεται μαγικά και τα πρόσωπα ξαναζούν μπροστά σου, απείραχτα από το χρόνο, όπως τότε.
Και κάθε φορά είναι μοναδική, γιατί εσύ κάθε φορά είσαι ένας άλλος άνθρωπος. Μα όλα τα άλλα ίδια.
Κι έτσι κρατάς ζωντανή την ανάμνηση, αλλά μεγαλώνεις μαζί μ' αυτή, μέσα απ' αυτή.
Γι' αυτό μαζεύεις εκεί, σ' αυτό το κουτί, ότι πιο δυνατό, ότι πιο γλυκό και τρυφερό κι ότι πιο πικρό έχεις ζήσει.
Κι όταν πια γεμίσεις την ψυχή σου και το μυαλό σου μ' αυτή τη στιγμή, απλά κλείνεις το κουτί...
* * * * * * *
Για τη Λιλή
Στιγμές όμορφες, στιγμές δυνατές, γεμάτες ένταση, πάθος, θλίψη, αγάπη, απελπισία, χαρά.
Το πρώτο μας φιλί, η πιο πικρή απογοήτευση, το πιο μεγάλο λάθος, το πιο μεγάλο πάθος, το πιο λάθος πάθος. Η πρώτη εξομολόγηση, η μεγαλύτερη χαρά, η πιο σκληρή απόρριψη, η πιο γλυκιά γεύση. Η λατρεμένη μορφή, η πιο όμορφη ευωδιά, το απέραντο κενό, η απόλυτη ελευθερία, το μεγαλύτερο ψέμα, το κρυφό μυστικό.
Τις ώρες της μοναξιάς, τις ώρες της ευτυχίας ή της απελπισίας ανοίγεις αυτό το κουτί και βυθίζεσαι στο παρελθόν και στη μαγεία του. Ξεπερνάς το χρόνο και το χώρο και γυρνάς εκεί, εκεί που διαλέγεις.
Στην άβυσσο ή στον ουρανό, σε ένα σοκάκι ή σε μια παραλία με τον αέρα να σου ανακατεύει τα μαλλιά, σ' ένα παγκάκι κλαμμένη ή σε μια θερμή αγκαλιά κλεισμένη.
Με άλλα πρόσωπα, σε άλλο χρόνο, σ' εκείνη τη στιγμή.
Ζεις και ξαναζείς όσο θες και όποτε θες αυτή τη στιγμή. Το δωμάτιο μεταμορφώνεται σε μια πλατεία, σε ένα ανθοπωλείο, σε ένα καφέ. Το σκηνικό στήνεται μαγικά και τα πρόσωπα ξαναζούν μπροστά σου, απείραχτα από το χρόνο, όπως τότε.
Και κάθε φορά είναι μοναδική, γιατί εσύ κάθε φορά είσαι ένας άλλος άνθρωπος. Μα όλα τα άλλα ίδια.
Κι έτσι κρατάς ζωντανή την ανάμνηση, αλλά μεγαλώνεις μαζί μ' αυτή, μέσα απ' αυτή.
Γι' αυτό μαζεύεις εκεί, σ' αυτό το κουτί, ότι πιο δυνατό, ότι πιο γλυκό και τρυφερό κι ότι πιο πικρό έχεις ζήσει.
Κι όταν πια γεμίσεις την ψυχή σου και το μυαλό σου μ' αυτή τη στιγμή, απλά κλείνεις το κουτί...
* * * * * * *
Για τη Λιλή
Κρύσταλλοι
Η παγωνιά αυτών των ημερών, έκανε τα δέντρα της λίμνης μας σαν κρυστάλλινους πολυέλαιους...
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Απών
Είναι ένα γκρίζο πρωινό.
Στην άκρη της λίμνης κοιτάζω το τοπίο απέναντι.
Η λίμνη ήρεμη και σιωπηλή.
Ο θόρυβος απ' τα αυτοκίνητα δε μ' αφήνει ν' ακούσω τα πουλιά, που περιμένουν μια διακοπή της κυκλοφορίας για να μου θυμίσουν πως είναι εδώ.
Οι κορυφές των βουνών κάτασπρες απ' το χιόνι και τα δέντρα μπορστά στη λίμνη ξερά, δίχως φύλλα.
Σημαδεύει το τοπίο η είδηση πως κάποιος λείπει από κοντά μας.
Κι όμως η μέρα προχωράει - η ζωή προχωράει.
Όσο περνάει η ώρα η λίμνη γίνεται πιο γαλάζια κι ο ουρανός πιο φωτεινός.
Τα πουλιά κελαηδούν πια τόσο δυνατά, που σκεπάζουν τους ήχους των οχημάτων.
Τα δέντρα σιγά-σιγά θα αρχίσουν να βγάζουν πράσινα φύλλα και να φουσκώνουν και να γεμίζουν τριγύρω άνθη και πρασινάδα.
Ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά. Φωτίζει και δίνει ζωηράδα στα χρώματα.
Περιμένω την άνοιξη.
* * * * * * * * * * *
Για τον Κύριο Τέλη
Στην άκρη της λίμνης κοιτάζω το τοπίο απέναντι.
Η λίμνη ήρεμη και σιωπηλή.
Ο θόρυβος απ' τα αυτοκίνητα δε μ' αφήνει ν' ακούσω τα πουλιά, που περιμένουν μια διακοπή της κυκλοφορίας για να μου θυμίσουν πως είναι εδώ.
Οι κορυφές των βουνών κάτασπρες απ' το χιόνι και τα δέντρα μπορστά στη λίμνη ξερά, δίχως φύλλα.
Σημαδεύει το τοπίο η είδηση πως κάποιος λείπει από κοντά μας.
Κι όμως η μέρα προχωράει - η ζωή προχωράει.
Όσο περνάει η ώρα η λίμνη γίνεται πιο γαλάζια κι ο ουρανός πιο φωτεινός.
Τα πουλιά κελαηδούν πια τόσο δυνατά, που σκεπάζουν τους ήχους των οχημάτων.
Τα δέντρα σιγά-σιγά θα αρχίσουν να βγάζουν πράσινα φύλλα και να φουσκώνουν και να γεμίζουν τριγύρω άνθη και πρασινάδα.
Ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά. Φωτίζει και δίνει ζωηράδα στα χρώματα.
Περιμένω την άνοιξη.
* * * * * * * * * * *
Για τον Κύριο Τέλη
Το όλα και (ή) το τίποτα
Τελικά εμείς οι άνθρωποι τα θέλουμε όλα (τι εγωιστικά ζωάκια που είμαστε)!
"Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με την ψυχή μου" τραγουδάει η Χαρούλα Αλεξίου.
Τραγουδάω κι εγώ μαζί της...
Όχι πως μετανιώνω για το τίμημα της ψυχής, αλλά ψάχνω να βρω τι γίνεται μ' αυτό το "όλα".
Δεν καταλαβαίνω ποια δύναμη είναι αυτή που μας σπρώχνει να τα ζήσουμε όλα - η επιβίωση ή ο θάνατος: το όλα, ή το τίποτα;
* * * * * * *
Για τη Μέλα
"Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με την ψυχή μου" τραγουδάει η Χαρούλα Αλεξίου.
Τραγουδάω κι εγώ μαζί της...
Όχι πως μετανιώνω για το τίμημα της ψυχής, αλλά ψάχνω να βρω τι γίνεται μ' αυτό το "όλα".
Δεν καταλαβαίνω ποια δύναμη είναι αυτή που μας σπρώχνει να τα ζήσουμε όλα - η επιβίωση ή ο θάνατος: το όλα, ή το τίποτα;
* * * * * * *
Για τη Μέλα
Το γράμμα
Κι όμως είναι όμορφο στην εποχή μας, να περιμένεις το γράμμα.
Να περιμένεις κάθε πρωί κατεβαίνοντας για τη δουλειά, να ψάχνεις στο γραμματοκιβώτιο και να αισθάνεσαι απογοήτευση κάθε φορά που δεν έχει έρθει. Την ίδια αυτή στιγμή της απογοήτευσης να σε πλημμυρίζει η ελπίδα: αύριο, θα' ρθει αύριο!
Κι όταν έρθει... Όλα είναι μαγικά: το χαρτί, το γραμματόσημο, ακόμα κι η σφραγίδα του ταχυδρομείου που επισημοποιεί την αλήθεια της αλληλογραφίας σου, ότι αυτός ο φάκελος ταξίδεψε από την άλλη άκρη του κόσμου, της χώρας σου, της πόλης σου για σένα.
Ο γραφικός χαρακτήρας είναι αναγνωρίσιμος κι αγαπημένος. Τα γράμματα χορεύουν στο ρυθμό που χτυπάει η καρδιά σου: τι να γράφει άραγε;;;
Και ψάχνεις το χώρο και το χρόνο που "τελετουργικά" θα γίνει η αποκάλυψη του περιεχομένου του.
Όχι τώρα που είναι όλοι στην τηλεόραση και έχει φασαρία στο σπίτι. Πρέπει το σκηνικό να είναι υποβλητικό για να γίνει η αποκάλυψη. Να σιωπήσουν όλα τα άλλα,για να ακουστεί μόνο αυτό.
Τελικά περιμένεις την ώρα που το σπίτι θα είναι ήσυχο, θα κοιμούνται όλοι κι εσύ θα καθήσεις στο μπαλκόνι για να προσθέσεις και την ομορφιά του τοπίου στο φαντασμαγορικό θέαμα του. Το ανοίγεις προσεκτικά, ευλαβικά αν και η ανυπομονησία σου έχει κάνει τα χέρια σου να τρέμουν (μα γιατί ξεχνάς πάντα να πάρεις ένα χαρτοκόπτη;!).
Μετά από προσεκτικές κινήσεις αλλά με μικρά ατυχηματάκια που χαλάνε τελικά την άψογη αισθητική του φακέλου, βγάζεις το πολυπόθητο φύλο χαρτιού και αρχίζεις να διαβάζεις τη ζωγραφιά από γράμματα που έφτιαξε η αγάπη κάποιου για σένα:
Αγαπημένη μου...
* * * * * * *
Για τη Γωγώ
Να περιμένεις κάθε πρωί κατεβαίνοντας για τη δουλειά, να ψάχνεις στο γραμματοκιβώτιο και να αισθάνεσαι απογοήτευση κάθε φορά που δεν έχει έρθει. Την ίδια αυτή στιγμή της απογοήτευσης να σε πλημμυρίζει η ελπίδα: αύριο, θα' ρθει αύριο!
Κι όταν έρθει... Όλα είναι μαγικά: το χαρτί, το γραμματόσημο, ακόμα κι η σφραγίδα του ταχυδρομείου που επισημοποιεί την αλήθεια της αλληλογραφίας σου, ότι αυτός ο φάκελος ταξίδεψε από την άλλη άκρη του κόσμου, της χώρας σου, της πόλης σου για σένα.
Ο γραφικός χαρακτήρας είναι αναγνωρίσιμος κι αγαπημένος. Τα γράμματα χορεύουν στο ρυθμό που χτυπάει η καρδιά σου: τι να γράφει άραγε;;;
Και ψάχνεις το χώρο και το χρόνο που "τελετουργικά" θα γίνει η αποκάλυψη του περιεχομένου του.
Όχι τώρα που είναι όλοι στην τηλεόραση και έχει φασαρία στο σπίτι. Πρέπει το σκηνικό να είναι υποβλητικό για να γίνει η αποκάλυψη. Να σιωπήσουν όλα τα άλλα,για να ακουστεί μόνο αυτό.
Τελικά περιμένεις την ώρα που το σπίτι θα είναι ήσυχο, θα κοιμούνται όλοι κι εσύ θα καθήσεις στο μπαλκόνι για να προσθέσεις και την ομορφιά του τοπίου στο φαντασμαγορικό θέαμα του. Το ανοίγεις προσεκτικά, ευλαβικά αν και η ανυπομονησία σου έχει κάνει τα χέρια σου να τρέμουν (μα γιατί ξεχνάς πάντα να πάρεις ένα χαρτοκόπτη;!).
Μετά από προσεκτικές κινήσεις αλλά με μικρά ατυχηματάκια που χαλάνε τελικά την άψογη αισθητική του φακέλου, βγάζεις το πολυπόθητο φύλο χαρτιού και αρχίζεις να διαβάζεις τη ζωγραφιά από γράμματα που έφτιαξε η αγάπη κάποιου για σένα:
Αγαπημένη μου...
* * * * * * *
Για τη Γωγώ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)