Ο κυνισμός είναι αποστασιοποίηση;
Μήπως μας έχουν πείσει ότι η ενσυναίσθηση είναι ελάττωμα;
Γιατί νομίζω ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με σκληρότητα. Θέλουμε να τους δείξουμε τα όρια, θέλουμε να τα κάνουμε σοβαρούς ενήλικες, αλλά ξεχνάμε μέσα σ' αυτό να τους μάθουμε το μαζί. Τι είναι οικογένεια, τι είναι φιλία, τι είναι ομάδα. Μπορούμε τελικά να τα "διδάξουμε" την αγάπη, ή θεωρούμε ότι ο κόσμος είναι σκληρός και πρέπει να τα σκληραγωγήσουμε για να μην πληγωθούν; Κι αν τα σκληραγωγήσουμε, δεν θα πληγωθούν;
Γιατί πιστεύουμε πως πρέπει να αποφύγουν να πληγωθούν, ενώ όλοι μέσα από τις πληγές μας διδαχτήκαμε, κι όχι μέσα από τις "κούφιες" συμβουλές;
Παρατηρώ ότι είμαστε σκληροί με τα παιδιά μας, τα μεγαλώνουμε σαν να είναι ενήλικες και οφείλουν να είναι υπεύθυνοι. Οι ίδιοι εμείς ενήλικες που συχνά φερόμαστε ανεύθυνα, δεν αντέχουμε να μας φέρονται σκληρά και θεωρούμε δικαίωμά μας να απαιτούμε την αγάπη και τη συνδρομή από τους ανθρώπους μας. Είναι παράλογο. Δεν δίνουμε, αυτό που θεωρούμε δικαίωμά μας να παίρνουμε. Κι ακόμη χειρότερα, αυτό το κάνουμε σε ένα παιδί.
Λέμε συχνά ότι τα παιδιά είναι σκληρά. Μήπως όμως είναι σκληρά, γιατί εμείς τα κάνουμε έτσι;
Μήπως γιατί εμείς φερόμαστε έτσι, κι αυτά απλά ακολουθούν το παράδειγμά μας;
Δεν αξίζει αυτός ο νέος κόσμος να τύχει μιας μεγάλης αγκαλιάς και μιας κατανόησης ότι το καθήκον, η υποχρέωση, η ανεξαρτησία, η αυτονομία είναι λέξεις και έννοιες που δεν μπορούν να τις τηρήσουν ούτε καν οι ενήλικες, πόσο μάλλον άνθρωποι που δεν έχουν ακόμη 'δημιουργηθεί";
Κάπου έχουμε χάσει την ισορροπία. Κάπου ξεχάσαμε το παιδί -μέσα μας και έξω από μας.
Το θέλω το δικό μας δε μπορούμε να το παραβλέψουμε, όμως τα θέλω των παιδιών τα βαφτίζουμε εύκολα με μεγάλα λόγια: είναι κακομαθημένο, είναι εγωϊστής...
Είναι;
Και ποιός από αυτούς που κρίνουμε ένα παιδί μπορεί να κρίνει πρώτα τον εαυτό του;
Συγχωρούμε τον εαυτό μας για ότι κάνουμε όταν είμαστε ερωτευμένοι, όταν είμαστε θυμωμένοι, όταν μας κυριεύει το συναίσθημα.
Αυτά τα πλάσματα που είναι γεμάτα συναίσθημα γιατί δε μπορούμε να τα δούμε με κατανόηση;
Ζητάμε ίσως από τα παιδιά να είναι οι τέλειοι άνθρωποι -αδιάφορο αν είναι ανήλικοι οι ενήλικοι.
Γιατί θέλουμε τέλειους ανθρώπους.
Γιατί ξέρουμε καλά, πως εμείς δεν είμαστε.
