Άσε με να σε φροντίσω.
Έχουμε όλοι ανάγκη να ακουμπήσουμε στον άλλον σήμερα.
Άσε με να σ' αγκαλιάσω.
Ξέρω, είμαστε πια μεγάλοι, μα η τρυφερότητα δεν έχει ηλικία.
Είναι μια ανάγκη καθημερινή
σαν το φαγητό,
σαν τη μουσική,
σαν το όνειρο.
Άσε με να πάρω λίγο από το φορτίο σου.
Είναι πολύ το βάρος για μια γυναίκα, θέλει βοήθεια για να το αντέξεις.
Δύο είναι καλύτερα.
Ή τρεις.
Ή και παραπάνω.
Άσε με να γίνω εγώ η μία ακόμα,
απ' αυτούς που θα σε στηρίξουν και θα σε ανακουφίσουν.
Κάνε το για τα χρόνια που μοιραστήκαμε μαζί.
Για το ψωμί που φάγαμε μαζί.
Για τα παιχνίδια που παίξαμε παιδιά.
Βάλε με στη ζωή σου πάλι.
Άσε με να σε βοηθήσω,
γιατί σε έχω πολύ ανάγκη.
Κι οι άνθρωποι συντρέχουν ο ένας τον άλλον.
Αυτή είναι η ανθρωπιά.
Μη μου τη στερήσεις.
Άκου το κλάμα μου
κι άσε με να ακούσω το δικό σου.
Όχι, δε θέλω να σε βλέπω να κλαις.
Απλώς, δε θέλω να κλαις κρυφά.
Άσε την πανοπλία σου κάτω,
όταν είσαι μαζί μου.
Δεν είμαι εχθρός εγώ, είμαι φίλος.
Έρχομαι ειρηνικά, να πάρω λίγο από τον πόνο σου
και να τον κρύψω. Στα σωθικά μου.
Να μη πονάει μόνο το δικό σου το κορμί,
μα και το δικό μου.
Να μη βαραίνει το κεφάλι σου από τις έννοιες.
Μα και το δικό μου.
Δώσε μου λίγη από την απόγνωσή σου να την κουβαλήσουμε μαζί.
Και μόλις ξαλαφρώσεις λίγο,
πάρε και λίγη από τη δική μου.
Να ανακατευτεί η πίκρα,
να μην έχει την ίδια γεύση.
Για ν΄αντέξουμε.
Για ν' αντέξουμε μαζί.
Δεν έχω τι άλλο να σου προσφέρω.
********
Για την Β.
