Ημερολόγιο του Δημήτρη 2011

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
-Δημήτρη, να σου κάνω μασάζ στην πλάτη;
-Ναι. Μαμά, μάσα με και στη μέση μου!

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Έχουμε πάρει στο Δημήτρη ένα καινούριο μπουκάλι με ζωγραφισμένα ψαράκια σε διάφορα μεγέθη και χρώματα. Το γεμίζω με γάλα και του το δείχνω ενθουσιασμένη:
-Κοίτα Δημήτρη σε τι όμορφο μπουκάλι θα πιεις το γάλα σου. Κοίτα τι όμορφα ψαράκια!
-Ααααα! Μαμάααα! Τα ψαράκια κολυμπάνε μέσα στο γάλα μου!!!
*
Ο Δημήτρης έχει πλέον οδοντόβουρτσα και είναι πολύ χαρούμενος. Την κρατάει σφιχτά στα χεράκια του, τη φιλάει και βουρτσίζει τα δοντάκια του, κουνώντας τη δεξιά-αριστερά στα μπροστινά του δόντια.
-Μπράβο Δημήτρη! Βούρτσισε και πάνω-κάτω τώρα.
Βάζει την οδοντόβουρτσα στο μέτωπο, τρίβει λίγο και μετά και στο πηγούνι!!!
*
-Μαμά, εγώ έχω τα κλάματα.
-Γιατί παιδί μου;
-Γιατί έχασα τη Δήμητα (δεν ήρθε η Δήμητρα να τον δει).

ΜΑΡΤΙΟΣ
Ο Δημήτρης μπαίνει στο μπάνιο και η γιαγιά του παέι να τον βγάλει έξω. Εκείνος αντιστέκεται, δε θέλει να βγει:
-Άσε με, θέλω να πατήσω το κουζινικάκι (το καζανάκι)!
*
Μπαίνουμε στο ασανσέρ και ο Δημήτρης θέλει να πατήσει το κουμπί. Του λέμε να πατήσει τον αριθμό ένα, για να πάμε στον πρώτο όροφο.
Βγαίνοντας, ο Δημήτρης: -Ευχαριστούμε ένα!

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Καθόμαστε ένα απόγευμα στο μπαλκόνι.
Έχουμε φυτέψει με το Δημήτρη μια κίτρινη τουλίπα (είναι το αγαπημένο του λουλούδι).
Βάζει την καρέκλα του απέναντι από την γλάστρα, κάθεται και λέει στο λουλούδι:
Καλημέρα τουλίπα. Πως τα πέρασες σήμερα; Εγώ πήγα στο σχολείο και τα πέρασα καλά!
*
Έχουμε μπλοκαριστεί με το αυτοκίνητο σε ένα μεγάλο δρόμο και κάποιος κύριος με βοηθάει να παρκάρω.
Κατεβαίνοντας ο Δημήτρης τον αρπάζει από το πατζάκι με νεύρα και του λέει με τσαμπουκά:
"γιατί μου πάρκαρες το αυτοκίνητό μου;;;!"

ΜΑΙΟΣ
Έχω πονοκέφαλο και έχω βάλει μια κομπρέσα στο κεφάλι μου.
Πλησιάζει ο Δημήτρης, βάζει τα χέρια του πάνω στο κεφάλι μου και κρατάει την κομπρέσα:
-Μην ανησυχείς μαμά, θα κρατάω εγώ το κομπρεσέρ!!!

ΙΟΥΝΙΟΣ
Ο Δημήτρης ζωγράφισε στο σχολείο μια χελώνα (μια προεκτυπωμένη ζωγραφιά, που γέμισε με χρώματα).
Μου τη δείχνει όλο χαρά και περηφάνεια, κι εγώ, αφού θαυμάζω το έργο του, τον ρωτάω: " τι έχει στην πλάτη της η χελώνα;" (Περιμένω μια απάντηση του τύπου: το σπίτι της, το καβούκι της κλπ που περιγράφουν το κέλυφος με τα σχεδιασμένα κομμάτια στην πλάτη της χελώνας). -"Ένα παζλ!" απαντάει!
('Οντως, η πιστότερη περιγραφή για τα σχεδιασμένα κομμάτια στην πλάτη της χελώνας!)

ΙΟΥΛΙΟΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
-Μαμά, ο μπομπ σφουγγαράκης δεν έχει λαιμό!

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
-Μαμά, το γάλα μου έχει σαπουνάδες!
(Κούνησα πολύ το γάλα στο μπουκάλι και έκανε αφρό).
*
-Μαμά, εγώ το μεσημέρι πήγα στο σχολείο και έπαιξα με τον φίλο μου, τον Βίκτωρα.
...
-Μαμά, εγώ το μεσημέρι θα πάω στον παιδότοπο να παίξω και να φάω παγωτό.
(Ο Δημήτρης νομίζει ότι το χθες και το αύριο είναι το ίδιο πράγμα, και ότι μπορείς απλά να το λες: το μεσημέρι!)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
-Θέλω να με βάλετε τιμωρία 10 λεπτά!!!


ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
-Ο Δημήτρης τραγουδάει: στου Μανώωωλη την ταβέερνααα, έπεσε μιαα  τουμπεκιά!


ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Έχει έρθει η Γλυκερία στο σπίτι κι ο Δημήτρης θέλει να την κεράσει:
- Γλυκερία, θέλεις να φας ένα κουραβιέρ;;;
(όπως κομπρεσέρ: έχει μια έφεση στο γαλλικό!!!)
* 
Ο Δημήτρης μας τραγουδάει τα Κάλαντα των Χρστουγέννων:
Χριστού τη θεία γενική να μπω στ' αρχοντικό σας!
(άντε! και στην αιτιατική!)
*
Ο Δημήτρης τραγουδάει τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς:
...Ψιλή μου δέντρο Λειβαδιά....!!!!
*


****************
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
****************

Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν...

στίχος από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου "Οι παλιοί μας φίλοι"

Ξέρω, πέρασες πολλά...
Ξέρω, πέρασες πολλά που ίσως ούτε μπορώ να φανταστώ και να νιώσω...
Όμως θέλω να σου μιλήσω.
Θέλω να σου πω, πως είσαι υποχρεωμένη να πας μπροστά.
Όχι απλά γιατί είσαι άνθρωπος, αλλά και γιατί είσαι ένας τέτοιος άνθρωπος: με ουσία, με αρχές, με δύναμη.
Μην αφήνεσαι. Μην παραιτείσαι. Όχι εσύ. Όχι άνθρωποι σαν κι εσένα.

Ακόμα και μέσα στη θλίψη που τυλίγει τα μάτια σου, βλέπω μια δυνατή ψυχή να ανατέλλει. Περιμένω αυτό το φως να σε πλημμυρίσει και να σου γιατρέψει τον πόνο. Να ξαναβρείς τον εαυτό σου, τη χαρά σου, τους προσωπικούς σου στόχους, τη ζωή σου.
Δεν υποτιμώ καθόλου τον πόνο σου και την απώλειά σου - πως θα μπορούσα άλλωστε! Τα σέβομαι και  συναισθάνομαι - όσο μπορώ - το βάρος που βαραίνει τις πλάτες σου.
Και περιμένω....
Περιμένω ο χρόνος να γαληνέψει τον πόνο, να σβήσει την οργή, να κάνει την κραυγή ψίθυρο και να κάνει ειρήνη με την απουσία.
Και το ξέρεις, πως οι άνθρωποι που σ' αγαπούν και σ' εκτιμούν θα είναι πάντα δίπλα σου να σε υποστηρίζουν, να σε στηρίζουν, να σου συμπαραστέκονται και να χτίζουν μαζί σου έναν άλλο κόσμο, καλύτερο, ανθρώπινο και τίμιο.
Ένας απ' αυτούς τους ανθρώπους κι εγώ, που κουβαλάω μέσα μου τις εικόνες από την παιδική μας ηλικία, από τα χρόνια της αθωότητας και της άγνοιας του κινδύνου και της θλίψης, από την εποχή των ονείρων και των άδολων σκέψεων.

Κουράγιο.
Ξέρεις καλύτερα απ' όλους πως είναι να παλεύεις τη ζωή.
Γιατί είσαι μαχητής.

**************
Για τη Γ.Ζ.

Ένα γράμμα για ένα γράμμα

Όταν ήσουν μικρή μου είχες γράψει ένα γράμμα, που το έχω κρατήσει ακόμα αυτό το γράμμα, που μου έγραφες ότι ήθελες να μου γράψεις ένα γράμμα, το θυμάσαι αυτό το γράμμα;;;;

Τι όμορφα και τι απλά που είναι τα παιδιά! Θα στο μάθει και το δικό σου παιδί τώρα, πως είναι τόσο όμορφες αυτές οι επαναλαμβανόμενες λέξεις και πώς δημιουργείται η μαγεία μέσα από μια απλή ιδέα.

Έβλεπα τις φωτογραφίες από τη ζωή σου προχθές και αναγνώρισα αυτό το παιδί, αυτό το κοριτσάκι με τα ξανθά μαλλιά και την τσιριχτή φωνούλα, με τις ζωγραφιές και τα γράμματα στο κύριο Κούνελο.
Και τώρα είσαι πια γυναίκα, έχεις οικογένεια, έχεις παιδί κι όμως μέσα μου είναι πάντα ζωντανή η εικόνα αυτού του μικρού κοριτσιού... ίσως γιατί έχασα τα επεισόδια της ενηλικίωσης σου, ίσως γιατί είναι πιο ισχυρή τελικά η εικόνα ενός παιδιού, για να μας θυμίζει την ομορφιά της ζωής και να μας δίνει ελπίδα.

Πολύ χαίρομαι για την καινούρια σου ζωή!
Χαίρομαι που σε βλέπω ευτυχισμένη δίπλα στον άντρα σου!
Χαίρομαι να σας βλέπω αγκαλιά με το παιδί σας!
Να είστε ευτυχισμένοι, γιατί όλοι οι άνθρωποι το αξίζουμε -και κάποιοι πιο πολύ από τους άλλους!

*************
Για τη Χριστίνα, τον Λεωνίδα και τον μπέμπη

Συγχαρητήρια!

Σε κούρασε τ' όνειρο, σε απογοήτευσε, αλλά τα όνειρα είναι όμορφα μόνο την ώρα που τα συλλαμβάνουμε - η γέννηση προϋποθέτει την οδύνη...

Ένας άνθρωπος με τόσες αρετές και τόση εσωτερική δύναμη πως μπορεί να μην πετύχει τ' όνειρο!!!

Τα κατάφερες λοιπόν! Μπράβο!

Όχι μόνο για τις νύχτες που ξαγρύπνησες, όχι μόνο για την υπομονή σου και την επιμονή σου αλλά πιο πολύ για το κουράγιο που βρήκες να παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό κάθε φορά που η κούραση σε αποπροσδιόριζε από το στόχο σου και ο φόβος της αποτυχίας μείωνε τις αντοχές σου.

Τώρα είσαι έτοιμη να ξεκινήσεις το ταξίδι σου!

Το ταξίδι στη ζωή, το ταξίδι σε ό,τι ονειρεύτηκες κι ό,τι πόθησες κι ό,τι τόσο κουραστικά κατάφερες. Τι άλλο να βάλεις στη βαλίτσα σου; Έχεις τόσο εξοπλισμό που δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο!

Απόλαυσε τη ζωή και τα δώρα της, απόλαυσε τους κόπους σου και τη νίκη σου και ετοιμάσου για νέα ξεκινήματα, για νέα λιμάνια....

Εγώ θα είμαι εδώ να σε περιμένω και να χαίρομαι για σένα!

Καλή τύχη στη νέα σου ζωή!

***************

Για τη Νικολέτα

Γράψε, γράψε, γράψε...

για ότι μικρό και όμορφο σε συγκινεί και βγάζει από μέσα σου το παιδί εκείνο που παραμελημένο παρακαλάει για λίγο χρόνο, για μια βόλτα στη βροχή, για τραμπολίνο, για παγωτό...

Γράψε για ότι ξεσηκώνει την ψυχή την ανήμερη, την τιθασευμένη που κάθε λίγο επαναστατεί και θέλει να ζήσει, βγαίνει απ' το κλουβί και τρέχει ελεύθερη, σε παρασέρνει στο γέλιο, στο κλάμα, στο όνειρο, στο παραπάνω ή στον πάτο, στο πολύ, στο τίποτα... και μετά το γλέντι της καταφέρνεις να την κλειδώσεις πάλι, γιατί δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς μαζί της -άργησες στη δουλειά, άργησες στο μάθημα, άργησες στο ραντεβού...
Γράψε γιατί οι σκέψεις έχουν γίνει κουβάρι. Ανάμεσα στη λίστα για τα ψώνια ένα πρόσωπο απ' τα παλιά, ένα τραγούδι, ένα φιλί, μια βραδιά των διακοπών -μην ξεχάσεις να πάρεις απορρυπαντικό, να φύγει η βρωμιά από τα ρούχα που φορούσες χθες, όταν καθόσουν στο χορτάρι με τους φίλους με γέλια, με εξομολογήσεις, με κέφι! Θα βγει άραγε ο λεκές; θα ξεθωριάσει το χρώμα; θα θυμάσαι αυτά τα γέλια; για πόσο; Μαλακτικό έχεις; Γράψε, γράψε, γράψε...
Γράψε για όσους αγάπησες, για όσους σ' αγαπούν γιατί η αγάπη σου τους κρατάει κοντά σου, γιατί τα λόγια στέρεψαν, τά' κλεψε ο χρόνος κι η ταχύτητα, δεν προλαβαίνει η καρδιά να βγάλει φωνή, μιλάς με το λαρύγγι μόνο: -Τι κάνεις; το παιδί καλά; δεν ακούς την απάντηση, δεν προλαβαίνεις, δε γελάς, δεν αφήνεσαι, μόνο βιάζεσαι να κλείσεις -πόσο θα έρθει ο λογαριασμός πάλι...
Γράψε γιατί ετούτο το χαρτί το άδειο θα δεχτεί σε λίγο ένα κομμάτι σου, ένα κομμάτι της ψυχής σου, της χαράς σου, της λύπης σου και θα μεταμορφωθεί, θα γίνει μια παράταξη από σύμβολα, ένα γεφύρι για να σ' ενώσει με μια άλλη ψυχή που θα αποκωδικοποιεί τα σύμβολα με το δικό της κώδικα, θα μεταμορφώνει τις εικόνες σου με τα δικά της πρόσωπα, θα διαλέγει το δικό της απορρυπαντικό...
Γράψε, γράψε, γράψε...


***********************
Για τη Μ. και τον Γιω