Για τη Μία

Όταν ήσουν μικρή και σε ρωτούσαν πως σε λένε, απαντούσες: "Μία".
Και είσαι πάντα η μία και μοναδική!

Πόσες μικρές γλυκές στιγμές και όμορφες αναμνήσεις από τα πρώτα χρόνια της ζωής σου...
Και μετά μεγάλωνες σιγά-σιγά, γινόσουν κορίτσι και τώρα πια γυναίκα, μα πάντα εσύ, η Μία.
Με τα μεγάλα μάτια σου και με το βαριεστημένο ύφος σου.
Με το σκεφτικό μουτράκι και τις νωχελικές κινήσεις σου.
Πάντα για μένα ένα παιδί, ένας δικός μου άνθρωπος, το κορίτσι μας.

Από την εποχή που ερχόμουν με λαχτάρα καθημερινά να σε δω και να παίξω μαζί σου, μέχρι τώρα που δε σε βλέπω παρά πεταχτά και βιαστικά στις εξορμήσεις σου στην επαρχία.
Δεν είμαι κοντά στην τωρινή ζωή σου.
Έμεινα πίσω, εκεί που συμμετείχα κι εγώ, με τα επιτραπέζια παιχνίδια, με τα παραμύθια του Ευγένιου Τριβιζά και τα όνειρά σου να γίνεις αστροναύτης.
Όμως ξέρεις πόσο χαίρομαι για σένα, για τα νεά σου όνειρα και τις νέες σου προσπάθειες, Μαράκι μου!

Εύχομαι να πραγματοποιήσεις όλα σου τα όνειρα και να κερδίζεις πάντα σε όοοοολα τα επιτραπέζια!
Κι εύχομαι πάντα να γελάς, να σκέφτεσαι σοφά και να χαίρεσαι πολύ!
Και εύχομαι και να γίνεις αστροναύτης και να ταξιδέψεις στο φεγγάρι!

Σ' αγαπάω πολύ πολύ!

Χρόνια σου πολλά!
H Λι

Τόση ομορφιά!!!

Η σκηνή είναι από την ταινία "American beauty" με τον Κέβιν Σπέισι.
Στη ταινία "Ναυτιλιακά Νέα", με πρωταγωνιστή τον ίδιο, υπάρχει μια εξίσου καταπληκτική σκηνή, γεμάτη δυνατά συναισθήματα και ποίηση.

* * * * * * * * *
Για την Ελένη

Αποκλειστικά νέα από την Κουνελούπολη

Τα νέα είναι καλά.
Κατ' αρχήν ο Κούνελος Κουνελένιος αυτές τις μέρες βοηθάει τον Αγιοβασίλη να ετοιμάσει τα δώρα για τα παιδιά.
(Το Πάσχα ο Κούνελος τα ετοιμάζει μόνος του, δεν τον βοηθάει κανείς, γι΄αυτό και έχουν βάλει στο παιχνίδι τους νονούς και τις νονές, για να καταφέρουν να εξυπηρετήσουν όλα τα παιδάκια, κατάλαβες τώρα;)
Η Κουνελούπολη είναι γεμάτη στολίδια και δώρα και γεμάτη αστέρια, γέλια, καρότα και ένα φεγγαράκι λαμπρό.
Ο Κούνελος είναι από τη φύση του αισιόδοξος και ελπίζει ότι όλα θα γίνουν στην ώρα τους και όπως πρέπει. Τον βοηθάει και η φυσική του κατάσταση, σε αντίθεση με τον Αγιοβασίλη που είναι πιο αργοκίνητος με τη χοντρή κοιλιά του και ... έχει και μια ηλικία, όπως και να το κάνεις.
Ο Κούνελος Κουνελένιος αντίθετα, στα 22 του χρόνια είναι στα καλύτερά του και έχει στόχους, όνειρα και φιλοδοξίες που βέβαια τα κρατάει για τον εαυτό του, γιατί τον έχουν λίγο παρεξηγήσει μετά την ήττα που έφαγε στον ηλίθιο αγώνα με τη χελώνα (κάτι πήγε στραβά τότε, αλλά δεν βρήκε ακόμη το χρόνο να κάνει την αποτίμηση και τον απολογισμό του).
Εντωμεταξύ διαβάζει βιβλία, κάνει πρακτική εξάσκηση σε ανατολίτικες τέχνες για χαλάρωση και διαλογισμό και ακούει μουσικές που τον στέλνουν στο παρελθόν, στο μέλλον, στα καλύτερα, στα χειρότερα και στα χαμένα.
Πάντα σκέφτεται και νοσταλγεί τους ανθρώπους που είναι μακριά και κάνει ταξιδάκια για να τους βλέπει. Θυμάται όλα τα παιδάκια που συνάντησε και που έβλεπε στα ταξίδια του και, όταν κανένα βράδυ είναι μόνος του και έχει φεγγάρι, ανοίγει το μπαούλο με τις αναμνήσεις και βγάζει τις ζωγραφιές και τα γράμματα που του έστελναν και τα ξαναδιαβάζει, τα ξαναδιαβάζει και τα ξαναδιαβάζει ...


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Για τη Νικολέτα,τη Χριστίνα και τη Μαριάννα

Η αγάπη αν είν' αυτό, θά' ρχομαι μαζί σου

Ρωτάς, ποιά λέξη σου ζητώ
που αν την πεις θα σ' αγαπώ
"Φοβάμαι" ψιθυρίζω...


Στίχοι: Σούλης Λιάκος
Μουσική: Μανώλης Φάμελος
Πρώτη Ερμηνεία: Νίκος Ζιώγαλας

"Ανδρόγυνο είναι δυο εχθροί στο ίδιο κρεββάτι"
(Μία από τις σοφίες της γιαγιάς που αναφέρει συχνά η Μπι)


Άνδρες και Γυναίκες
Πόσο διαφορετικοί.
Και πόσο δύσκολο να κατανοήσει και να δεχτεί ο ένας τον άλλον.
Και ποιος ξέρει ποιες από τις διαφορές μας είναι φυσικές και ποιες προέκυψαν από τον τρόπο που μας μεγάλωσαν κι από τα κοινωνικά πρότυπα για τα δύο φύλλα, που θέλησε η κάθε κοινωνία να τηρήσει.

Είμαστε ξένοι.
Κι αυτό μπορεί να γίνει μια γοητευτική αφορμή για να θελήσουμε να γνωριστούμε ή να γίνει ο μεγάλος μας φόβος ακόμα και τη ίδια στιγμή που ζούμε μαζί.

Η μητέρα μου μου είπε κάποτε: 'Πέρασαν σαράντα χρόνια κι εγώ τον πατέρα σου δεν τον ξέρω ακόμα'.
Έτσι είναι. Δεν ξέρουμε καλά καλά αυτόν τον ξένο που φυλάμε μέσα μας, είναι δυνατόν να ξέρουμε τον άλλον;

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Για την κατερίνα και την Αλέκα

Μικρές στιγμές ευτυχίας

Όταν οδηγώ ακούγοντας μουσική και φυσάει ένα δροσερό αεράκι στο πρόσωπό μου.

Όταν χαρίζω ένα δώρο και βλέπω στα μάτια του παραλήπτη του την έκπληξη και τη χαρά.

Όταν μ΄αγκαλιάζει ένα παιδί κι ακουμπάει το πρόσωπό του στον ώμο μου, παραδομένο στην αγκαλιά μου.

Όταν ξυπνάω και βλέπω δίπλα μου τον άνθρωπο που αγαπώ να κοιμάται ήρεμα, κρατώντας με στην αγκαλιά του.

Όταν έρχονται απρόσμενα άνθρωποι που αγαπώ να με δουν στο σπίτι ή στο γραφείο.

Όταν χτυπάει το τηλέφωνο και έχει απόκρυψη, κι είναι κάποιος δικός μου.

Όταν μου φέρνουν λουλούδια.

Όταν διαβάζω ένα βιβλίο και κλείνοντάς το, έχω τη σιγουριά ότι κάτι έχει αλλάξει μέσα μου, προς το καλύτερο.

Όταν ακούω χαρούμενα γέλια.

Όταν γυρίζω σπίτι και βρίσκω το τραπέζι στρωμένο και ζεστό φαγητό.

Όταν έχω τρυφερές στιγμές με το ταίρι μου.

Όταν μου λένε "σ΄αγαπώ" οι άνθρωποί μου.

Όταν περιμένω ξαπλωμένη στην ακρογιαλιά να δω τα αστέρια που πέφτουν.

Όταν περνάω από ένα δρομάκι και με τυλίγουν οι μυρωδιές από αγγελικές και γαρδένιες.

Όταν, μετά από μια δύσκολη μέρα, ανοίγω την πόρτα του σπιτιού κι αντικρύζω χαμόγελα κι αγκαλιές.

* * * * * * * * * * * *
Για τους δικούς μου

Ένα σπίτι κι ένα βιβλίο

Το σπίτι είναι οι άνθρωποι. Είναι η μυρωδιά από το μεσημεριανό φαγητό και τα παραψημένα κουλουράκια.
Είναι τα γέλια που έχουν αφήσει μια αύρα που ταξιδεύει ακόμα μέσα στο δωμάτιο και τα κλάματα που έχουν εξατμιστεί στον αέρα του.
Το σπίτι το κουβαλάμε μαζί μας, σαν τη χελώνα.
Είμαστε εμείς, όλα όσα νοιώθουμε κι όλα όσα σκεφτόμαστε.
Κάποια όχι και τόσο καλή εποχή στη ζωή μου, μπήκα στο σπίτι μου και μου φάνηκε ότι αντίκρισα ένα σπίτι με μαύρους τοίχους. Έτσι ένοιωθα μέσα μου κι έτσι έβλεπα καιτο χώρο.

Μια τέλεια περιγραφή για το πως 'αλλάζει' ο χώρος και το δωμάτιο σε στιγμές απελπισίας έχει κάνει στο βιβλίο του "Ο αφρός των ημερών" ο Μπορίς Βιάν. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει έτσι κι αλλιώς, αλλά ειδικά αυτή η περιγραφή είναι συγκλονιστική.

Θέλω ένα φωτεινό σπίτι γεμάτο ήλιο, χαρά και καλή διάθεση στη ζωή μου.
Θέλω ήχους που να με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα και να θέλω να τραγουδήσω, να χορέψω μαζί τους.
Θέλω μυρωδιές που ξυπνούν μέσα μου την παιδικότητα, τη φροντίδα και την αγάπη. Η μυρωδιά της μαμάς, η μυρωδιά του μωρού, του φρεσκομαγειρεμένου φαγητού.
Θέλω ένα σπίτι ζεστό, να με αγκαλιάζει σαν καταφύγιο και σαν φωλιά.

Νομίζω ότι το βρήκα.
Και νομίζω ότι θα καταφέρω να το φτιάξω μαζί μ' αυτούς που αγαπώ.

* * * * * * *
Για τη Λιλή

Για τη Γωγώ

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη
να εύχεσαι να' ναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να' ναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους.
Να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν΄αποκτήσεις,
σεντέφια κια κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά.

Σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις, και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου, να' χεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μην βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα΄βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κ.Π. Καβάφης