Απών

Είναι ένα γκρίζο πρωινό.
Στην άκρη της λίμνης κοιτάζω το τοπίο απέναντι.
Η λίμνη ήρεμη και σιωπηλή.
Ο θόρυβος απ' τα αυτοκίνητα δε μ' αφήνει ν' ακούσω τα πουλιά, που περιμένουν μια διακοπή της κυκλοφορίας για να μου θυμίσουν πως είναι εδώ.
Οι κορυφές των βουνών κάτασπρες απ' το χιόνι και τα δέντρα μπορστά στη λίμνη ξερά, δίχως φύλλα.
Σημαδεύει το τοπίο η είδηση πως κάποιος λείπει από κοντά μας.
Κι όμως η μέρα προχωράει - η ζωή προχωράει.
Όσο περνάει η ώρα η λίμνη γίνεται πιο γαλάζια κι ο ουρανός πιο φωτεινός.
Τα πουλιά κελαηδούν πια τόσο δυνατά, που σκεπάζουν τους ήχους των οχημάτων.
Τα δέντρα σιγά-σιγά θα αρχίσουν να βγάζουν πράσινα φύλλα και να φουσκώνουν και να γεμίζουν τριγύρω άνθη και πρασινάδα.
Ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά. Φωτίζει και δίνει ζωηράδα στα χρώματα.
Περιμένω την άνοιξη.

* * * * * * * * * * *
Για τον Κύριο Τέλη