σβησμένη γραφή

Ήθελα να σου πω πως άλλαξαν τα πράγματα.

Πως άλλαξα τη ζωή μου…

Πως ήρθα στο νησί που αγαπώ, στη θάλασσα…

Στη θάλασσα που λέει πάντα «όχι». Θυμάσαι;

Τι θυμάσαι άραγε;

Εγώ θυμάμαι τα πάντα.

Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό από τη ζωή μου.

Κάθε τι που με ενέπνευσε και με ενθουσίασε.

Κάθε τι που με πλήγωσε και με απογοήτευσε.

Τα ταξίδια στα νησιά.

Τα παιχνίδια με τις λέξεις.

Τα βράδια κάτω από τα’ αστέρια περιμένοντας τη βροχή των αστεριών.

Τις νύχτες που έκλαιγα για τα λάθη μου, για τα λάθη των άλλων.

Τα λόγια και τα βλέμματα για όσα δεν ήξερα ή για όσα δεν ήθελα να ξέρω.

Τα όμορφα μάτια.

Τα όμορφα χέρια.

Τα φιλιά.

Η θάλασσα τα παίρνει όλα αυτά μαζί της.

Και με κάθε κύμα, τα φέρνει πάλι πίσω.

Πώς να ξεχάσεις τη ζωή σου;

Πώς να την αφήσεις πίσω;

Όλα εδώ είναι.

Πάντα.

Μαζί με τα βιβλία, με τα ρούχα, με τις φωτογραφίες, έφερα κι αυτά μαζί.

Τις αναμνήσεις.

Τη ζωή μου.

Και μαζί μ’ αυτά, φτιάχνω -πάνω σ’ αυτά- την καινούρια μου ζωή.

Πόσο καινούρια μπορεί να’ ναι;