Νοσταλγία Ι

Φίλοι μου αγαπημένοι
αγαπημένη μου οικογένεια,
είστε μακριά μου, αλλά πάντα μέσα στην καρδιά μου.
Πώς να ξεχάσω την αγάπη και τη στοργή που βρήκα στα σπίτια σας και στην αγκαλιά σας.
Κι όποτε σας σκέφτομαι, με αγκαλιάζει ακόμα η γλύκα των ματιών σας, το χαμόγελό σας και η φροντίδα σας.

Τα σπίτια σας, όπως κι οι καρδιές σας είναι ανοιχτά σ’ ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν κάπου ζεστασιά. Κι είστε τόσο δεμένοι και τόσο αγαπημένοι, που είναι μάθημα η ζωή μαζί σας (έστω και λίγες μέρες, λίγες ώρες) για να μάθει κανείς τι θα πει οικογένεια, αλληλεγγύη, ανθρωπιά.

Τι ζεστασιά και τι ομορφιά βρήκα κοντά σας!
Και πόσο γέμισε η ψυχή μου, παρατηρώντας σας να μοιράζεστε αγάπη ο ένας για τον άλλον, και γέλια και πειράγματα.

Πόσο σας πεθύμησα!
Μου λείπει η τρέλα που κουβαλάτε στις φλέβες σας, απ’ αυτόν τον άγιο τόπο που γεννηθήκατε.
Μου λείπουν οι τραγουδιστές σας λέξεις και τα γέλια σας τα δυνατά, τα αθώα σαν παιδιού με τα μάτια γεμάτα λάμψη και ζωντάνια.

Πόσο με γιατρεύει η σκέψη σας.
Πόσο ζωηρά είναι τα πρόσωπά σας στις αναμνήσεις μου.
Ευχαριστώ την τύχη μου και τη ζωή μου που μ’ έφεραν κοντά σε τέτοιους ανθρώπους, σαν κι εσάς.
Ευχαριστώ που κάνατε τόσο πλούσια τη ζωή μου.

***************
Για την Έλλη, τη Μίκα και τον Μπάμπη
και όλη την οικογένεια