Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πόσο πολύ σε πληγώνει η απανθρωπιά της εποχής μας, ο νόμος της ζούγκλας κι ο Μεσαίωνας των καιρών μας...
Προσπαθώ να αντιστέκομαι καθημερινά, όχι στο να γίνω σαν κι αυτούς που με πληγώνουν, αλλά στο να καταρρεύσω κάτω από το βάρος αυτής της απογοήτευσης...
... Που λες γιαγιά Ρήνα, όσο εσύ συναντούσες τον Τζο Μπλακ (αν είχες δει την ταινία θα καταλάβαινες...) εγώ ετοιμαζόμουν να φέρω ένα δώρο σε τούτη τη γη, μήπως και καταφέρουμε να γίνουμε περισσότεροι οι άνθρωποι (κι όχι οι ανθρωπόμορφοι) σε τούτο τον πλανήτη...
Αλλά οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει, γιαγιά, να χαίρονται με τα όμορφα!
Οι περισσότεροι άνθρωποι χαίρονται μόνο με το χρήμα, με το κέρδος, με τα υλικά.
Όλα τ' άλλα είναι άχρηστα, μαζί κι εγώ, μαζί κι η ίδια η ζωή! τι φρίκη!
...
Αύριο θα λείπω. Θα πάω το Δημήτρη στο σχολείο και θα πάω για τις εξετάσεις. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Θέλω να πάνε όλα καλά και να πάρω δύναμη από τα μάτια του παιδιού μου κι από τα χέρια του συντρόφου μου (να με κρατήσουν να μην πέσω).
Και μετά θα προσπαθήσω πια να ζήσω ανάμεσα σε πραγματικούς ανθρώπους. Όχι καρικατούρες, όχι ψεύτικες μούρες και μάσκες κακοβαμμένες, αλλά αγνά, όμορφα πρόσωπα σαν κι αυτά που έχω αγαπήσει στη ζωή μου και σαν κι αυτό που θά' θελα - και παλεύω- να έχω.
Καλή Μέρα!
**********************
Για τους αγαπημένους μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου