Για τον Μπο

Εκείνη τη μέρα περίμενα να έρθει στο γραφείο ένας συνεργάτης από το γραφείο του Σ.Κ.
Ήταν μια υπέροχη, ηλιόλουστη μέρα και, καθώς μεσημέριαζε, δεν είχα καθόλου όρεξη να δουλέψω (πόσο μάλλον με έναν άνθρωπο που δεν είχα ξανασυνεργαστεί).
...
Μόλις άνοιξε η πόρτα, έστριψα το κεφάλι για να σε δω.
(Η είσοδός σου αυτή στο γραφείο και στη ζωή μου θα καταγραφεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου και θα παίζεται καρέ-καρέ στην οθόνη του μυαλού μου για πάντα.)
Καθώς διέσχιζες το μεγάλο άδειο χώρο ανάμεσα στην είσοδο και το γραφείο μου, με τα παράθυρα αριστερά σου να σε λούζουν με φως, ήσουν ένα δώρο για τα μάτια μου από τον αττικό ουρανό και τον ήλιο.
Το αποκορύφωμα δε, σ' αυτή τη -σαν όραμα- είσοδο σου, ήταν το χαμόγελό σου!
Μετά από εκείνη τη μέρα -ευτυχώς!- είχα πολλές άλλες ευκαιρίες να σε δω και να σε γνωρίσω και να σ' αγαπήσω.
Γνώρισα έναν πολύ όμορφο άνθρωπο, με όνειρα και προβληματισμούς, με μεγάλο απόθεμα αγάπης κι ανθρωπιάς.
Κάθε φορά που δουλεύαμε μαζί ήταν μια εκδρομή στη λιακάδα και στην ομορφιά.
Και πόσο λυπάμαι που δεν μπόρεσα να έρθω στην παράσταση- ακόμα τα βάζω με τον εαυτό μου και την τύχη μου, που αντί να με φέρουνε στο Ρέντη, με αφήσανε στη Χαλκίδος (και πάλι καλά που ήρθαν η Μ. και ο Π. να με βοηθήσουν με τα γραφειοκρατικά του ατυχήματος).
...
Θυμάμαι όλες τις συζητήσεις μας για την τέχνη και τα βιβλία, γι' αυτά που αγαπάμε και οι δυό με τόσο πάθος.
Θυμάμαι το βράδυ που γνώρισα και τον Λεώ, στο μπαράκι δίπλα στο σπίτι σου. Πόσο ανάγκη είχαμε όλοι να συζητάμε, να προβληματιζόμαστε και τελικά να μοιραζόμαστε.
Αυτά αγάπησα σε σένα και εύχομαι να μην αλλάξεις ποτέ!
Εύχομαι όλα σου τα όνειρα να τα πραγματοποιήσεις, γιατί είμαι σίγουρη ότι μπορείς.
Χαίρομαι που στη ζωή μου γνώρισα τόσο σπουδαίους ανθρώπους και μπορώ να τους αισθάνομαι και να τους αποκαλώ φίλους μου.

* * * * * * *
Για τον Μπο