Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Δεν μπόρεσα να σε δω.
Είδα μόνο μια τούφα από τα μαλλιά σου, κάτω από το λευκό σεντόνι που σκέπαζε το αδύνατο κορμί σου.
Δυο βράδια πριν, κατέβηκες τα σκαλιά φρέσκια και χαμογελαστή, μετά τον απογευματινό σου ύπνο.
Σε φίλησα εκείνο το βράδυ.
Σε φίλησα και δυο βράδια μετά, βυθισμένη στο μόνιμο ύπνο. Ήρεμη και γαλήνια, χωρίς ίχνος ζωής στο λεπτό σου κορμί και στο άσπρο πρόσωπό σου.
Σου γράφω για να σου πω πως ήμασταν όλοι εκεί.
Τα 4 παιδιά σου, τα 10 εγγόνια σου,  τα 16 δισέγγονά σου κι άλλο ένα που πρόκειται να γεννηθεί.
Σε λίγο θα έρθει στη ζωή και το πρώτο σου τρισέγγονο που το περίμενες με τόση λαχτάρα!
Ήμασταν όλοι εκεί και ήταν τόσο ζωηρή η ατμόσφαιρα, σαν να ήταν μέρα γιορτινή.
Και ήταν.
Γιατί κατάφερες και έφυγες απ' τη ζωή στα 89 σου χρόνια, αφήνοντας μας όλους πίσω ζωντανούς και γερούς.
Κι ήσουν τόσο περήφανη γι 'αυτή την οικογένεια που δημιούργησες και τόσο χαρούμενη που την έβλεπες να μεγαλώνει.
Κι αυτό είναι το όμορφο στη ζωή!
Κι αυτό ήταν το όμορφο στη ζωή σου!
Καλό ταξίδι γιούτσο μου!
Καλό ταξίδι γιαγιά Ρήνα!