Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Ελπίζω σ΄ έναν κόσμο που δε θα χρειάζεται να δεις τη γνώση σαν εργαλείο για επαγγελματική αποκατάσταση μόνο. Που θα χαίρεσαι να σπουδάσεις γιατί θα σου δοθεί η ευκαιρία να μάθεις από σπουδαίους ανθρώπους και να ακονίσεις το μυαλό σου και τον εαυτό σου μαζί με πολλούς άλλους.
Θα είσαι όμως έτοιμος να βιοποριστείς σε άλλη κατεύθυνση, αλλά δε θα σε θλίβει αυτό, ούτε θα σου δημιουργεί το αίσθημα της αποτυχίας, γιατί ο ουσιαστικός σκοπός των σπουδών σου θα έχει επιτευχθεί: θα έχεις γίνει καλύτερος άνθρωπος, πιο δυνατός νους και πιο καλλιεργημένος.

Λυπάμαι όταν βλέπω ανθρώπους που γράφουν και δεν μπορούν να γράψουν σωστά το στοιχειώδες λεξιλόγιο (δε μιλάμε για εξεζητημένους όρους, αλλά για καθημερινές εκφράσεις και λέξεις). Κι αυτό θεωρώ ότι πρέπει να το κατέχεις όταν πια είσαι ένας μορφωμένος άνθρωπος.
Κι όμως, έχουμε συνδέσει την μόρφωση με την επαγγελματική επιτυχία (κι όχι πως είναι άσχετα, αλλά δε μπορεί το ένα να αντικαθιστά το άλλο). Σίγουρα η μόρφωση είναι προϋπόθεση μιας επαγγελματικής επιτυχίας, τουλάχιστον για τις επιστήμες. Όμως δεν χρειάζεται να γίνεις επιστήμονας, για να είσαι μορφωμένος άνθρωπος.

Βλέπω αυτά τα παιδιά που ετοιμάζονται για τις εξετάσεις και βλέπω στα σκληρά από το άγχος πρόσωπά τους, την αγωνία για την εξέλιξη της προσπάθειάς τους.
Τα περάσαμε όλοι αυτά τα άγχη και υπήρξα κι εγώ στη θέση τους και τους καταλαβαίνω. Όμως δε δέχομαι και δεν αντέχω, το φορτίο που πάνε να τους φορτώσουν και την εξέλιξη που δημιουργήσαμε στη ζωή μας -και στη ζωή τους, ώστε μια αποτυχία στις εξετάσεις να σε βάζει αμέσως στον  "περιθωριακό κύκλο" των μελλοντικά ανεπάγγελτων-ανεπιτυχόντων (δηλαδή των χωρίς καριέρα -όπου η λέξη "καριέρα", βέβαια, μεταφράζεται πάντα σε χρήμα).
Θέλω λοιπόν να τους πω τα όνειρά μου. Θέλω σήμερα, που πάλι θα έχουν φροντιστήριο και θα διαβάζουν, να τους πω να σταματήσουν για λίγο, να κλείσουν τα μάτια και να θυμηθούν πως ένοιωθαν, όταν ήταν παιδιά και τους ρωτούσε κάποιος: "τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;"
Να θυμηθούν πως δεν έβλεπαν χρήματα, ή κοστούμια, αλλά ένοιωθαν χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδα και απαντούσαν ένα σωρό τρέλα ή λογικά, όμως έψαχναν με περηφάνια και φαντασία να βρουν αυτή τη λέξη, που θα συνόδευε την άλλη σπουδαία: "μεγαλώνω".
Θέλω να τους πω πως πρέπει να συνεχίσουν δυνατά - ένας μήνας έμεινε ακόμα!
Όμως ας έχουν στο μυαλό τους και στην καρδιά τους όταν πάνε να δώσουν εξετάσεις, ότι οι μέρες αυτές είναι μέρες χαράς, είναι μέρες γιορτής, όσο κι αν τις επισκιάζει το άγχος κι όποιο κι αν  αν είναι το αποτέλεσμα.
Είναι η προσπάθειά τους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Είναι η προσπάθειά τους να μάθουν και να μάθουν απ' τους σπουδαγμένους, όπως έγραφε ο Καβάφης.
Κι αν τώρα είναι αναγκασμένοι να εξεταστούν με όρους ζούγκλας, πίεσης και άγχους, ας έχουν όμως στο μυαλό τους ένα όνειρο. Ας ελπίζουμε όλοι μαζί, ότι κάποτε τα παιδιά -τα παιδιά μας, θα επιλέγουν να σπουδάζουν και θα έχουν δικαίωμα να επιλέξουν ό,τι θέλουν να σπουδάσουν χωρίς να υπερισχύει το άγχος, αλλά η χαρά.
Και τότε οι ημέρες των εξετάσεων θα είναι μέρες γιορτής!
Καλή επιτυχία παιδιά και καλά όνειρα!

* * * * * * * * * * * *
Για τον Βασίλη
Για την Κατερίνα
Για όλα τα παιδιά που ετοιμάζονται για τις πανελλ-αδικες εξετάσεις