Μια μικρή ιστορία, ή "Ο πεχλιβάνης"

Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται!;
Στις μικρές ζωές μας και στη μικρή ιστορία του ανθρώπου στη γη.
Από μικρό παιδί θυμάμαι τη γιαγιά μου να μας λέει το βράδυ "καλό ξημέρωμα".΄Ποτέ δεν καταλάβαινα γιατί το έλεγε αυτό κάθε βράδυ, αφού θεωρούσα τόσο δεδομένο ότι και την άλλη μέρα το πρωί θα μας έλεγε καλημέρα...
Κι όταν ήταν μια γιορτή ή τα γενέθλιά μας, η ευχή της ήταν "να είστε καλά παιδιά μου και να μη ζήσετε ποτέ πόλεμο!".
Τότε δεν καταλάβαινα. Τώρα καταλαβαίνω. Δεν ξέρω, αλλά καταλαβαίνω.

Με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας δε μπορώ παρά να ανησυχώ κι εγώ, να προβληματίζομαι και να θυμώνω.
Δε μπορώ να είμαι ήσυχη όσο βλέπω και αισθάνομαι τόσο πιεστική την καθημερινότητα γύρω μας.
Καταφέραμε εμείς οι άνθρωποι στα λίγα χρόνια που ζούμε πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη να γράψουμε μια μικρή ιστορία με πολλές ανισότητες, με πολλές αντιθέσεις και με άσκοπη καταστροφή. Ζούμε και ξαναζούμε οι γενιές των καθημερινών ανθρώπων, τα ίδια γεγονότα με άλλα πρόσωπα και σε άλλους χρόνους, αλλά χωρίς να έχουμε ξεφύγει από πρακτικές και λύσεις παρελθοντικές.
Και φτάσαμε σήμερα να μιλάμε (πάλι) όπως παλιά, για χρέος, για χρεοκοπία, για δανεισμούς, για "στήριξη".
Και φτάσαμε σήμερα να διαπραγματευόμαστε πάλι το ποιοι είμαστε και να στεκόμαστε ανάμεσα στους άλλους όχι σαν ίσοι κι όχι κατά πρόσωπο.
Δε μου αρέσει αυτό που ζούμε. Όχι η φτώχεια, όχι η ανέχεια, αλλά η εγκατάλειψη. Κι εγκαταλειφθήκαμε τελικά από μας τους ίδιους, όχι απ' τους άλλους.
Ξεχάσαμε και χάσαμε τη βασική ηθική, το ανθρώπινο. Ξεχάσαμε και χάσαμε την αλληλοϋποστήριξη. Την ανθρωπιά.
Αυτό μας δίδαξαν, αυτό μας πούλησαν κι εμείς αγοράσαμε. Αγοράσαμε μαζί με τους τόννους βλακωδών ψευτοαναγκών και αξεσουάρ τη σίγουρη εξέλιξη μιας ζωής μίζερης και κλεισμένης μέσα στο προσωπικό μας συμφέρον και στους τέσσερις τοίχους μας (βαμμένους όμως με τα νέα οικολογικά χρώματα και γεμάτους με μοντέρνα έπιπλα που πλαισιώνουν το χόμ σίνεμα).


Κάποια μέρα όμως,  όπως λέει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι του "Ο Πεχλιβάνης"...
"τα μελισσάκια θα γυρνούν γύρω απ΄ τις πολυθρόνες, και το νερό το κρύσταλλο θα ρέει απ' τις οθόνες".
Όταν θά' ρθει ο αέρας ο Πεχλιβάνης...